(Pleeg)vader Jeroen Moens: Er is een weg en die gaan we samen
In de reeks Vaders vertellen bekende en minder bekende mannen wat vader zijn voor hen betekent.
Toen onze 2 pleegzonen bij ons kwamen wonen, wisten we wel waar we vertrokken met hen, maar niet waar we zouden uitkomen. Gaandeweg ontdekken we wat er in hun rugzak zit en hoe zwaar de 2 eerste jaren van hun leven wegen op hun ontwikkeling. Voor hen en onze 2 dochters wil ik allereerst letterlijk een aanwezige vader te zijn.
Op zaterdagen fiets ik met Finne van en naar de muziekschool en ik sla geen enkele volleybalmatch van Sien over. De jongens breng ik met plezier naar de Chiro of naar de extra zorg die ze nodig hebben. Maar het liefst van al ga ik met het hele gezin op reis: Marokko, Israël, de Baltische staten. Het programma uitstippelen is voor mij een deel van de fun. (Dat heb je met een voormalige reisbegeleider.)
We verkennen nieuwe horizonten en ik hoop dan stiekem dat dit voor hen een levensles is: dat ze onbevreesd hun eigen weg zullen durven gaan.
De Bijbelse Vader is voor mij een grote inspiratiebron. Zijn naam betekent niet toevallig Ik zal er zijn voor jou. Zoals ik zijn aanwezigheid in mijn eigen leven ervaar, zo wil ik graag aan mijn kinderen laten weten: waar je weg ook heen leidt en hoe hij ook kronkelt, er ís een weg, en die gaan we samen.
Pleegzorg heeft me de ogen geopend voor een wereld die ik niet kende en die me geregeld doet botsen op mijn beperkingen als vader en zelfs als mens. Met alle liefde van de wereld kan ik het leed dat onze zonen overkomen is, niet ongedaan maken. Het enige wat we kunnen doen, is blijven gaan, samen.