
Hoe maak je een stadsklooster? Inspirerende zoektocht van een jonge Brusselaar [Boek van de maand]
Hoe maak je een stadsklooster? Dat is de titel van Otheo’s Boek van de maand. Auteur Tim Brys biedt de lezer geen handleiding, maar deelt zijn eigen zoektocht naar een manier om vandaag de dag in deze samenleving van en voor het evangelie te leven. Dit doet hij op een manier die geïnspireerd is door de levensstijl van monniken, die dat al eeuwenlang doen.

Tim Brys is vader van vier, heeft een doctoraat in artificiële intelligentie van de VUB en schrijft regelmatig opiniestukken. Geëngageerd bij een christelijke ngo woonde hij vijf jaar in Libanon, waar hij het leven deelde met Syrische vluchtelingen. Het idee van een vriend om in Brussel een stadsklooster te beginnen, bracht hem en zijn gezin terug naar België. Zijn droom was om samen met enkele huishoudens te leven, te bidden en de buurt te dienen. Dit zou een krachtige getuigenis vormen in een context van grootstedelijke crises zoals eenzaamheid en mentale problemen, en van de nood aan zingeving in de drukte, evenals aan gastvrijheid voor mensen die aan de rand van de samenleving staan.
Verkenning langs oude en nieuwe monastiek
Om een authentieke spirituele gemeenschap te kunnen vormen, verdiepte Brys zich eerst in de traditionele monastiek. Een groot hoofdstuk in zijn boek is aan deze verkenning gewijd. De lezer volgt zijn onbevangen zoektocht van de woestijn-vaders via Augustinus naar Benedictus, Franciscus en Ignatius. Ondertussen laat de auteur ook iets van zichzelf zien: zijn ervaringen in het Midden-Oosten, angsten, evangelische achtergrond en zijn bedenkingen bij de keuze voor radicale armoede en de schaduwzijden van missioneren.
Citaat uit het boek:
Het is niet verkeerd om te verlangen dat de andere de wereld meer gaat zien zoals jij. Maar, zoals Jezus’ gouden regel stelt – doe voor anderen wat jij zou willen dat zij voor jou zouden doen – moeten we bij missiewerk ook bereid zijn om, indien nodig, de wereld wat meer te gaan zien zoals de ander hem ziet.
Stadsklooster Brussel wil zijn missie dan ook op een open en gastvrije manier beleven.
In zijn verkenning van oude en nieuwe monastiek laat de auteur zichzelf aan de lezer kennen: zijn ervaringen in het Midden-Oosten en angsten, maar ook zijn bedenkingen bij radicale armoede en de schaduwzijden van missioneren.
Een tweede omvangrijk deel van het boek is getiteld De nieuwe monastiek. Dit deel is onder meer geïnspireerd door de Engelse 24-7-prayer-beweging, die de aanleiding vormde voor het idee van een Brussels stadsklooster. Interessant is dat Tim al heel wat watertjes heeft doorgezwommen in zijn zoektocht naar geloof.
Hij schrijft:
Het is alsof ik zowel een naturalist als een supernaturalist in mezelf herberg, een gelovige en een atheïst. In tegenstelling tot een fundamentalist kan ik mij niet zo gemakkelijk ontdoen van andere wereldbeelden door ze dwaas te noemen. Maar dat zorgt dus dat ik zelf soms laveer tussen verschillende wereldbeelden en interpretaties van de wereld die mij gevormd hebben.
Meer inspiratie haalt Brys uit New Monastics en Chemin Neuf in Antwerpen. Maar het boek heeft een open einde.
En ik?
Het boek is afgerond en de weg is helderder geworden, maar het stadsklooster blijft voorlopig een droom, onder andere omdat er nog geen geschikte plek is gevonden. Dit maakt het boek en de zoektocht niet minder interessant; integendeel, de lezer wordt uitgenodigd om zelf met de vraag aan de slag te gaan: Hoe kan ik als christen authentiek evangelisch leven? Welke compromissen sluit ik? Zou het anders kunnen? Intussen blijven we hopen dat Stadsklooster Brussel ooit een tastbare realiteit wordt.