Zo vasten onze lezers. Herken je jezelf erin?

Concrete vastenpuntjes van onze lezers zijn onder meer:

- minder sudoku’s en kruiswoordpuzzels maken, minder lang surfen op het internet
- de vastenkalender van Broederlijk Delen kopen en er dagelijks in lezen
- geen snoep of andere zoetigheden
- storten voor het goede doel
- meer tijd maken voor mijn vrouw, een bezoekje brengen in het wzc
- meer tijd maken voor persoonlijk gebed en voor de eucharistie

Opmerkelijk is dat zo’n vastenpuntje meestal meteen verbonden wordt met een dieper verlangen:

- naar versobering, om terug verbinding te maken met de aarde en met al wie het minder goed heeft
- naar verstilling, om terug verbinding te maken met zichzelf
- naar gebed, om terug verbinding te maken met God en met het anker van onze hoop
- naar verbondenheid met naasten (waarbij ook mensen veraf als naasten meetellen)

Echte vastendagen onderhoudt bijna niemand

Zo goed als niemand van onze lezers (die reageerden) is van plan heuse vastendagen te houden. Nochtans wordt daar ook wel de waarde van ingezien. Zo schrijft iemand:

• Het lichaam is een kostbaar geschenk. Het wordt zelfs de tempel van de heilige Geest genoemd. Vasten is een manier om daar bewuster van te worden en beter voor het lichaam te zorgen. Vasten op water en brood lijkt me erg zinvol en wenselijk maar is niet haalbaar voor mij. Ik probeer dus snoeperijen en suiker te laten (of te minderen). Dat is zeer bescheiden maar grotere voornemens zijn al ieder jaar mislukt. Ik moet nederigheid leren. De lat lager leggen, helpt hopelijk daarbij.

Ook is er wel een jonge christen die zich voorneemt om de hele veertigdagentijd te vasten, maar dan zoals de moslims dat doen in de Ramadan: van zonsopgang tot zonsondergang.

Wat houdt het christelijke vasten eigenlijk in?

Uit dat laatste voorbeeld blijkt misschien hoe weinig bekend het christelijke vasten nog is. Daarin staat niet zozeer het niet-eten centraal als wel de naastenliefde en de toeleg op het Woord van God. In principe gelden slechts enkele dagen in de veertigdagentijd als vastendagen, bijvoorbeeld Aswoensdag en Goede Vrijdag. De instructie is niet dat je niets mag eten, wel om het eten en drinken ‘duidelijk te beperken’.

Turburlente tijden

In veel reacties wordt de vasten (alias veertigdagentijd) gezien als een uitgelezen periode om het hart te verzorgen, zeker tegen de achtergrond van verharding in de wereld.

Zo schrijft iemand: 'Ik heb me voorgenomen negatieve gedachten te weren en positief te denken.'

Bij Lily is het een vraag: 'We bevinden ons in politiek turbulente tijden. Hoe kunnen we hier mee omgaan?'

Marijke schrijft: 'Terug naar leven volgens het evangelie in deze tijd, [...] hulp vragen aan de H. Geest over hoe we om moeten gaan met de echte problemen van deze tijd en de problemen die men ons voorspiegelt, het echte versus de zinsbegoochelingen. God proberen vinden in de kleine dingen. Dankbaarheid om wat er wel is en om wat er goed gaat. Bidden om vrede, vrede in onze harten, en in de wereld.'

En Monique: 'Ik probeer mensen die op mijn weg komen positief te benaderen. Het kan banaal lijken maar opmerkingen als: wat doe jij dat goed... jouw woord maakt me blij ... dank je voor je hulp... je bloesje getuigt van een fijne keuze. Maar het moet gemeend en uit het hart komen. Drie per dag is mijn doel. En 's avonds nagaan of het ook gelukt is.'

In een reactie op een standpunt over dit onderwerp schrijft Marc: 'In deze dystopische wereld die haaks staat op het ‘Koninkrijk van God’ en gestuurd wordt door amorele politieke leiders, is vasten een gebaar van opstanding. Vasten is op zoek gaan naar woorden van tegen-bidden. Tegen onze eigenste afgoden maar ook tegen het aangedane kwaad waarmee we elke dag opnieuw geconfronteerd worden. [...] Gedurende veertig dagen onze eigen woestijn of woestenij verkennen, droog hout, stekelig doornen verwijderen en aan de hand van het grote verhaal van de Bijbel op zoek gaan naar de woestijnroos, die onnoembare Naam, onschrijfbaar, onkenbaar hoogstens te benaderen met enkele kwetsbare woorden, vrede, vriendschap, rechtvaardigheid, genade, barmhartigheid, vergeving, liefde.'

Ter inspiratie

Roland heeft een eigen motto voor de vasten: ‘Ik heb geen andere handen dan de Uwe.’ 'Dat wordt mijn thema voor de vasten. Het is een link naar die Amerikaanse soldaat die in Wereldoorlog II in een vernielde kerk een kruisbeeld vindt zonder armen en daar een briefje achter stopt met deze tekst.'

Annick schrijft dat ze houdt van de innerlijke reis tijdens de vasten: 'Ik zou binnen het Abrahamitische geloof meer bruggen willen slaan en samen die innerlijke reis doen. Laten we samen inzetten op een vredige wereld. En de gulden regel? Behandel een ander zoals je zelf behandeld wil worden.'

In gebed verbonden

Sommige lezers laten weten dat ze door zwaar weer gaan door hun familiale of medische situatie. 

'Het gebed helpt mij om tot rust te komen, de dingen die we kunnen aanpakken te doen en al het overige te aanvaarden zoals het is.'

'Ik probeer mijn totale afhankelijkheid (onverwachts) te aanvaarden en mijn lijden bij Jezus' lijden te voegen in de hoop zo mee te helpen aan de verlossing van de wereld.'

'Mijn geloof is (en was de voorbije maanden) mijn bondgenoot tijdens mijn herstel.'

We verzekeren deze lezers van ons gebed. Dat ze zich gedragen mogen weten door de Otheo-familie.

Vond je dit artikel inspirerend? Deel het op je sociale media via onderstaande knoppen.