Ook oudere priesters lopen het gevaar te vereenzamen

Vele priesters hebben hun leven lang het beste van zichzelf gegeven op hun parochie, in het onderwijs of in zorginstellingen zoals ziekenhuizen en bejaardenhuizen. Maar vaak vallen zij na die drukke, actieve beroepscarrière in een zwart gat en en lopen ze het gevaar op vereenzaming, waarschuwt de Duitse prelaat Roman Mensing naar aanleiding van de adventscampagne Jetzthoffnungschenken.de, waarin dit jaar de strijd tegen de eenzaamheid in de samenleving centraal staat. Dat gevoel van eenzaamheid is tijdens de coronapandemie alleen maar toegenomen en dat wordt ook bevestigd door de hoge suïcidecijfers juist in de periode vlak voor Kerstmis.

In een EU-studie uit 2016 antwoordde ongeveer twaalf procent van de EU-burgers en 9 procent van de Duitsers dat ze zich meer dan de helft van de tijd eenzaam voelen. Ook geestelijken ontsnappen er niet aan, terwijl dat probleem door hun oversten vaak wordt miskend. Het advies van Mensing aan geestelijken die hun pensioenleeftijd naderen, is om een plan B te voorzien. Mijn advies aan elke gepensioneerde priester is om een duidelijk perspectief te hebben, omdat het wegvallen van de ondersteunende structuur van de werkdag in de pastorale zorg of op school anders een negatief effect kan hebben. Vooral ook omdat er vaak geen ondersteunende partner op de achtergrond is. Mensing zelf vond steun bij het gezin van zijn broer. Hij springt soms nog bij de in de pastoraal, waardoor hij op zijn beurt opnieuw steun krijgt vanuit die gemeenschap. Het maakt volgens hem ook duidelijk dat de wijding en de roeping niet stoppen met de pensionering.

Dat wordt ook bevestigd door Hermann Wieh, die voor het bisdom Osnabrück verantwoordelijk is voor het contact met de gepensioneerde geestelijken. Sommige priesters verhuizen bewust naar een andere parochie, anderen gaan terug naar huis om daar met de uitgebreide familie te wonen, en weer anderen blijven waar ze eerder pastoraal werkten. Ook het feit dat er tijd vrijkomt voor hobby's en reizen kan een verrijking betekenen. In het bisdom Osnabrück is de reguliere pensioenleeftijd 70 jaar. In de andere Duitse bisdommen geldt een soortgelijke regeling. Toch erkent Wieh dat het een hele uitdaging is om pastoraal aanwezig te zijn bij gepensioneerde geestelijken. Zo organiseerde het bisdom voor hen al verschillende reizen. Maar de meeste geestelijken geven de voorkeur eraan om individueel te reizen. Het bisdom Osnabrück zorgt er ook voor dat aan de priesters nog tot hun 75 opleidingen blijven aangeboden worden. Zo blijven onze gepensioneerden in contact met hun oud-collega's. Het is ook van groot belang dat priesters hechte vriendschappen blijven onderhouden.

Bron: Katholisch.de