Elke geestelijke zou Spotlight moeten zien – Tine Van Belle
Spotlight ging onlangs verrassend lopen met de Oscar voor Beste Film van vorig jaar. Hij vertelt het waargebeurde verhaal van journalisten uit Boston die in 2002 een pedofilieschandaal in de kerk onthullen.
Tine Van Belle, coördinatrice van het Opvangpunt misbruik in de kerk van het bisdom Brugge, vindt de film om verschillende redenen een aanrader.
Tine Van Belle • Ik vond het een goede film, hoewel het misschien eerder een documentaire is.
Wat ik heel treffend vond weergegeven, was de gedrevenheid van de journalisten.
Hoe ze zich in die zaak vastbijten, terwijl collega's op de krant het thema uit de weg gaan, dat is herkenbaar. Sommige mensen die met misbruik te maken krijgen, willen er niets over horen. Anderen bijten zich er in vast en laten niet meer los tot ze er alles over weten.
Beroepshalve heb je vaak te maken met slachtoffers. Vond je die geloofwaardig vertolkt?
Tine Van Belle • Ja, absoluut. Verscheidene slachtoffers in de film worden neergezet als zeer schuchtere mensen die sociaal niet zo vlot zijn. Dat lijkt misschien een cliché, maar het is de realiteit. Die mensen dragen soms nog jaren later de sporen van wat ze hebben meegemaakt. En sowieso zijn slachtoffers vaak introverte of psychisch kwetsbare mensen en daardoor ook gemakkelijker te benaderen voor daders.
In de film wordt maar één dader rechtstreeks met zijn daden geconfronteerd. Een gemiste kans, vind je.
Tine Van Belle • De man wordt in de film aan de voordeur van zijn huis aangesproken door een journaliste. Hij vertelt meteen en zonder gêne wat hij heeft gedaan, hij minimaliseert dat ook en zegt: Goh, ik heb er zelf niet zoveel aan gehad. Dit typeert een bepaald soort dader, maar zeker niet allemaal.
Je hebt verschillende daderprofielen. Dat had in deze film genuanceerder gekund.
Na de Oscaruitreiking werd gezegd dat niet de béste film had gewonnen, maar wel de meest belangrijke. Dat de Academy een signaal wou geven.
Tine Van Belle • Ik heb natuurlijk niet alle films gezien, maar misschien klopt dat wel. Momenteel horen we Donald Trump over allerlei thema's uitspraken doen die erg zwart-wit zijn. Deze film geeft een aanzet om alvast over het thema van misbruik binnen de kerk genuanceerder te denken. Daders zijn ook mensen.
Wat kan de film ons vooral leren, en voor wie lijkt hij jou het meest geschikt?
Tine Van Belle • Ik denk dat elke geestelijke – seminarist, priester, enz – deze film zou moeten zien. Hij lijkt me ideaal om een debat op gang te brengen of om te tonen hoe bepaalde daders redeneren. In die zin zou iedereen hem moeten bekijken, ook buiten de kerk. Ik merkte in de bioscoopzaal trouwens hoe mensen verontwaardigd reageerden.
Men had deze film veel schokkender kunnen maken, maar door de documentairestijl werkt hij des te confronterender.
Laatste aanpassing op 11/03/2016 om 11:20
