Evangelie: Marcus 9, 30-37 — ‘Waar hebt ge onderweg over getwist?’
In die tijd gingen Jezus en zijn leerlingen weg van de berg en trokken Galilea door; maar Hij wilde niet dat iemand het te weten kwam want Hij was bezig zijn leerlingen te onderrichten. Hij zei hun: ‘De Mensenzoon wordt overgeleverd in de handen van de mensen en ze zullen Hem doden; maar drie dagen na zijn dood zal Hij weer opstaan.’ Zij begrepen die woorden wel niet maar schrokken ervoor terug Hem te ondervragen. Zij kwamen in Kafarnaüm en, eenmaal thuis, ondervroeg Jezus hen: ‘Waar hebt ge onderweg over getwist?’ Maar ze zwegen, want ze hadden onderweg een woordenwisseling gehad over de vraag wie de grootste was. Toen zette Hij zich neer, riep de twaalf bij zich en zei tot hen: ‘Als iemand de eerste wil zijn, zal hij de laatste van allen moeten wezen en de dienaar van allen.’ Hij nam een kind en zette het in hun midden; Hij omarmde het en sprak tot hen: ‘Wie een kind als dit opneemt in mijn Naam, neemt Mij op; en wie Mij opneemt, neemt niet Mij op, maar Hem die Mij gezonden heeft.’
Commentaar Valérie Kabergs: ‘Een goede ontvangst’
In de klas van mijn dochtertje kwam er dit schooljaar een nieuw kindje bij. Het meisje heeft ‘zulke mooie zwarte krulletjes’ en ‘twee mama’s: eentje hier en eentje in Afrika’. Het is de eerste keer dat onze dochter hoort over een pleeggezin. Wat er in het Evangelie staat over ‘een kind ontvangen in je midden’, werd in dat gezin heel concreet en verloopt ook heel spontaan in haar nieuwe klas.
Jezus verwijst echter niet alleen naar kinderen, maar neemt een kind als voorbeeld om de kwetsbaarheid op zich tot centraal onderwerp te maken van het gesprek met zijn leerlingen. Jezus’ omarming van een kind is een reactie op de ruziënde leerlingen die elkaar niet omarmen. Waar die leerlingen rijkdom verbinden met hun status als ‘beste volgeling’, benadrukt Jezus dat ze veel meer te ‘ontvangen’ hebben als ze zich zouden opstellen als dienaars.
De kwetsbare medemens dienen, is de enige manier om Jezus te volgen, en via hem God zelf te ontvangen.
Meer nog, het dienen van de meest kwetsbare medemens is de enige manier om Jezus te volgen en via hem God zelf te ontvangen. De leerlingen zitten echter nog vast in een andere denkwijze, en dat verklaart ook waarom ze Jezus niet begrijpen wanneer hij zowel zijn lijden als zijn verrijzenis aankondigt. Begrip van die uitspraak begint immers bij het vertrouwen dat God zich bekommert om een overgeleverde kwetsbare en diens leven zo waardevol acht dat hij het na zijn dood terug zal mogen ontvangen.
In de klas van mijn dochtertje wordt er niet gesproken over God. Toch is Hij volgens mij vaak in hun midden. Telkens wanneer ze beseffen dat de ander een geschenk is voor hen en er niet wordt geaarzeld om het kwetsbare omarmend in hun midden te plaatsen.
• Valérie Kabergs is redactrice bij Otheo en bijbelblogster.
