Lichtmis - Kolet Janssen [column]
Iedereen is het erover eens: ook al lengen de dagen al van voor Kerstmis, je moet tot Lichtmis wachten voordat je er echt genoeg van merkt om er plezier van te hebben. Nu is het dus weer zo ver. We kunnen de donkerste tijd van het jaar achter ons laten en uitkijken naar meer licht, meer buiten, meer groen en meer gezelschap.
Al zijn er meer dan genoeg redenen om somber en bang te blijven, als je het wereldnieuws volgt. Veel zorgelijke dingen vragen blijvend om onze aandacht. Maar we zien elke dag hoe je nieuw leven nooit kan tegenhouden en dat geeft ons moed en hoop.
We zien elke dag hoe je nieuw leven nooit kan tegenhouden en dat geeft ons moed en hoop.
Toen ik een jaar of tien was, werd de treurwilg naast ons huis omgehakt om daar een oprit voor de auto aan te leggen. Maar jarenlang kwamen er nog elk voorjaar wilgenscheutjes tevoorschijn tussen de stenen. Als ze niet waren weggehaald, was er beslist een nieuwe grote boom gegroeid.
Ook als alles dichtgetimmerd lijkt, kunnen mensen van goede wil het verschil maken. Ze zijn zo taai als wilgenscheutjes en laten zich niet tegenhouden door betonnen argumenten. Ze blijven geloven in het recht op leven van elke mens, in de waardigheid van alles wat leeft, in de kracht van compassie en solidariteit.
Dus laten we kinderen wandelen in een optocht van kaarslichtjes en we bakken pannenkoeken voor elkaar om onze buik en ons hart te verwarmen. Licht en warmte, daarmee kunnen we alles aan.